- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
هر کجا مینگرم نقش تو پیداست حسین همه جا مجلس تکریم تو برپاست حسین تو چه کردی که زمان با تو موافق شده است تا ابد رایت گلگون تو بر جاست حسین رمـز پایـندگی آئین شهادت طلـبیاست آنچه در نهضب سرخ تو هویداست حسین پـرورش یافـته دامن وحی است و ولا تربیت یافـته مکـتب زهـر است حسین مرگ از دیدن آن منظره لرزید بخویش قامت آن روز که با زخم بیاراست حسین مادرش گفت سپردم به تو او را یا رب هدف تیر بود از چپ و از راست حسین ای خـدا یـاور او باش که در دشت بلا یار و انصار ز کف داده و تنهاست حسین چه کسی گفت که در کرب و بلا خورد شکست فـاتح بیبـدل عـرصه هیجـاست حسین گو محال است کند خم سر تسلیم به خصم سـرو حُـرّیت و آزادگـی ماست حسین فصل وصل است، شکوفد گل زخم از بدنش سر و تن داده و سرگرم تماشاست حسین کهـنگی را بسرا پـرده او راهی نیست هر زمان تازهتر از تازه و زیباست حسین هان مبادا که دمی دامنش از دست دهیم زانکه فریاد رس روز مباداست حسین در شـب اول قـبـر آیـد و پـرسـد ما را آن قدر شخص شریفی است و آقاست حسین
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
«تا مسیرم به درِ خانهات افتاد حسین» «خـانه آباد شدم خـانهات آبـاد؛ حسین» نه کلاسی نه کتابی نه قلمخانه و مشق قلم و مشق و کلاسِ من و استاد؛ حسین دل و دین داشتم و صبر و قراری، همه را مهـر طوفـانیِ تو داده سویِ باد حسین صید عشق تو شدم عزّت و جاهم دادی جان فدای کرمت حضرت صیاد حسین دل نالایق من تا به غـمت گشت اسیـر تازه شد شهـرت من بـنـدۀ آزاد حـسین گر که خوبم اگرم بد به تو من محتاجم جان زهرا مبرم یک نفس از یاد حسین قـسمتم کن سفـری جنّت بـین الحـرمین با غبار حرم و صحن گوهرشاد حسین
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
دو چشمت انگبینجوشان و لبهایت فراتآور چراغت راهگستر، کشتی نوحت نجاتآور قلم باید شوند اشجار در ثبت دمی از تو بـرای لـیـقـۀ کـتّـاب، دریـاهـا دواتآور به سمتت وحی شد نازل، که هستی فیض را قابل پدر باشد کمیلآموز و فرزندت سماتآور تو را در شطِّ رنج ای شاه! میبینم نمیدانم که ایثار تو باشد در نهایت کیش و ماتآور تو را مجموعۀ اضداد مینامند عاشقها که شادی بیتو حزنانگیز و غم با تو نشاط آور خدا در ذات زیبایت جلالش را نشان داده نشان دادهاست احسان قدیمت را صفاتآور هرآنکس شاه! شمشادِ قدت را دید «حافظ» شد بهرغم اشک شورش میشود شاخِ نباتآور کنار کفّ العبّاس آمده عـیسی و میدانم نمییابد به جز دست علمدارت حیاتآور مرا بیما و بیمن کن، کلامم را مطنطن کن که هـستی فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتآور تو را در «اهدنا» دیدم صراط مستقیمی که به حقپیـمایی افکـار میگردد ثَـباتآور به زیر تیر هم تکبیرة الإحرام میگویی الا تلمیح اذکارت یقـیمون الصّلاتآور! به خوانت منعمم گردان! که داری سورۀ انسان برای این گدایت باز یؤتون الزّکات آور خدا تنها تو را «فیالبحر کالأعلام» میگوید چه نوحی هست جز تو «اَلجَوارِی المُنشآت»آور؟ چه رازی در سه بار آوردن نامت نهان کردی؟ چرا اینگونه میبـاریم؟ نامِ التفـاتآور! به دست دوستداران تو دُرّی بود در محشر بنازم اشک چشمم را که میآید براتآور کرامت میچکد از لای مژگان نجیب تو نیازی نیست بر لاتانِ عزّی و مناتآور به ایجاز آمدم حرفی از اعجاز تو را گویم زمان قبض روحم مرحمت کن انبساط آور چنان از شطح لبریزم به دارالوصف توحیدت که میترسم بگویم بودهای عین القضاتآور
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
تو آمدی که بفهـمیم کارمان لنگ است میان ما و حـقیقت هزار فرسنگ است به طرز پـرچـم بـالای گـنـبدت گـفـتـی که رنگ خون خداوند سرخ پُر رنگ است تو آمدی که ز صلـح حـسن دفـاع کنی حسین ذهن من اما همیشه در جنگ است گلوی اصغر تو قطره قـطره ثابت کرد که باغ گل بشود غنچهای که دل، تنگ است غلط شنید تو را گوش های کر یک عمر وگرنه ذکر تو موسیقیاش خوش آهنگ است چـگـونه بـگـذرد از این مسـیـر، آئـیـنه که دامن همۀ کودکان پُراز سنگ است به مکـتبی که شروعش هدایت حُر شد کلاس غیرت عباس، آخرین زنگ است به ضرس قاطع کرب و بلا جهان فهمید برای شیعه حسین اسم نیست، فرهنگ است
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
نـاقـابـلیست سـر که سـرِ دار میبـریم سر دادهایم و از هـمه دلـدادگـان سـریم تقـدیمِ جان؛ و دادن خـون، و نـثار سر ما ناز یار را به همین شـیوه میخـریم از هر چه هست جز خود او دست شستهایم در اوج افــتـخـار، گـدایــان ایـن دریـم یـا مُـنـتـهـیٰ رجـایْ وَ یـا غـایَـةُ مُـنـای یا سـیٌـدَ الـغـریبُ وَ یا سـیّـدَ الکَـریم … گفـتم: حـسین جان! پـدری کن برایـمان فـرمـود: از پـدر به شـما مهـربانـتـریم کـوچـک شـدیم نـزد تو و بـچـههای تو اصغـر شـدیم نزد تو، بر خلـقْ اکـبریم ما را حـسین زیر پَـر خود گرفته است اینگونه شد که جز سر بامش نمیپـریم او جامه داد، جام بلا خورد، جان سپرد ما هم فقـط برای خودش جامه میدریم خارج نبوده منصب ما از همین دو حال یا نوکریم «یا» ی دگر نیست! نوکـریم
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت سیدالشهدا علیهالسلام
هر دلی را که ز داغ تو کبـابش نکنند مثل شمع از شرر عشق توآبش نکـنند نیست پــروانۀ پـر سوختـۀ بـزم غمت هرکه را در غـم تو شمع مذابش نکنند تاحسینی نشود جان و دل عاشق دوست در ره مهـر و وفـا پا به رکابش نکنند رنگ و بو از چمن عشق تو باید گیرد هرگلی را که دراین باغ، گلابش نکنند با ولای تو اگـر دل نـرسـد تـا به خـدا رهرو و عاشق این راه خطابش نکنند دل کجا لایق آبادی و شادی به جزاست گربه سیل غم و اشک تو خرابش نکنند آتش ارزانی آن دل که به داغ تو نسوخت هرکه دلسوخـتۀ توست عـذابش نکـنند ما گدایان تو هستیم و تو صاحب کرمی هرکه کوبد درِ این خانه جوابش نکنند وای بـرحـال دل زار « وفائی» فـردا گر غـلام در این خانه حسـابش نکـنند
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام
پـای غــم تـو آه، خــداهـم گـریــسـتــه هــمــراه بـا پـیـمـبـر اکـرم گـریـسـتـه قطعا غریق بارش باران لطف توست چشمی که در عـزای تو نم نم گریسته یعقوب صد برابر یوسف نه؛ صدهزار خون گریه کرده است و از این غم گریسته رحمت به دیدهای که برای غمت حسین پـای لـهـوف و پـای مـقـرم گـریـسـتـه نــوکــر بــرای آن بــدن نــامـنـظـمـت هـرشب میان روضـه مـنـظم گریـسته روضه پس از تو روضه ناموس بود پس هر کس که شد برای تو مَحرم گریسته آقا ببـخـش پـای غـم و درد خـواهـرت نـوکـر اگر نـمـرده، اگــر کم گـریـسته
: امتیاز
|
غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام
پیمانه خالی است و کرم بینهایت است اما هـمـین گـدایـی مـا اوج عـزت است کـودک بـه غـیـر خـانـۀ بـابـا نـمـیرود یعنی هـمیـشه خـانۀ عـشّاق هـیئت است اینجا حـسیـنیه است در این خانۀ حسین حتی نفـس کـشـیدن ما هم عـبادت است آغـوش اگر که باز کنی خوب ها چرا؟! هر کس گناه بیـشتر آورده دعوت است خـاکی شـدم برای تو خـاکـم درست شد زحمت برای روضۀ تو عین رحمت است ما پـرورش گـرفـتـۀ زهـرای اطـهـریـم از مادر آنچه میرسد اصلاً محبت است محشر همه به دور حسین جمع میشویم فردوس بیحضور تو خاموش و خلوت است نزدیک اربعـین شده کاری بکن حـسین دیگر بـرات را بده وقـت زیـارت است گــودال سـخـت بــود بـرای دلـش ولـی اشک امـام عـصر بـرای اسـارت است
: امتیاز
|
مدح و مناجات شب جمعه ای با سیدالشهدا علیهالسلام
فرقی ندارد که جـهـنـم یا بـهـشـت است هرجا که میگویم حسین آنجا بهشت است هر روز از این روضه به آن روضه دویده حق دارد آنکه گفته این دنیا بهشت است چشمی که از داغـت نـمـیبـارد جـهـنـم چشمی که از داغت شود دریا بهشت است ششگوشه را از ششجهت دیدیم و گفتیم از هر جهت این کعـبۀ زیبا بهشت است بــالا و پــائــیــنــی نـــدارد خــانــۀ تــو بالای سر فردوس و پایین پا بهشت است با جبر ما را عـاشـق خـود کن که فـردا در اختیـار حـضرت زهـرا بهشت است گفتند زهرا زائـر شبهای جـمـعه است گفتیم زیـر پـای مـادرهـا بـهـشـت اسـت خیمه به خیمه سوخت دست و پای طفلان در آتشی که شعـلههایش تا بهـشت است
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
دلی که خـانـۀ غـیر تو شد حـرم نشود اگر دخـیـل عـلم نیست محـتـرم نـشـود چه سود در نفس آن کسی که یک لحظه به عهد عابس و جون تو هم قسم نشود به زیر قـبه تو را از خـدا طلـب بکـنم خدا کـنـد ز سـرم سـایـۀ تو کـم نـشـود به شاه تیغ علامت قسم که تا دم مرگ سرم به غـیر در خـانـۀ تو خـم نـشـود بهـشت مرثـیهات را به هیچ کس ندهد نصیب گـریهکنت گر بهـشت هم نشود به سـمـت حـائر تو سـیـنهخـیـز میآیـم ز پـا اگـر که بـیـفـتـم، قـدم قـدم نـشـود فدای موی سپیدی که نذر روضه توست حرام، پول سـیاهی که خرج غم نشود تو را به خاطر دِرهم چه دَرهمت کردند به تـیر و نیـزه تو را نامنظـمت کردند
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
خیرهام از بیرقِ سُرخت نگاهم را نگیر جز خودت چیزی نمیخواهم پناهم را نگیر بـاز بـارَم را بـه دیـوارِ حـرم انـداخـتم جانِ من از شانههایم تکیهگاهم را نگیر آمدم مانـنـد حـر بـرخیز راهم را بگیر میروم مانند جُون اینبار راهم را نگیر اشتبـاهم را گنـاهم را گنـاهم را بـبخش هِق هِقم را گریههایم را سلاحم را نگیر من به این شبها به این روضه به این غم دلخوشم بِرکهای غمگینم از من عکسِ ماهم را نگیر بین هیأت مثل تو یا مثل زهرا میشوم هرچه میخواهی بگیر ای عشق آهم را نگیر تو میانِ ما نـشستی حیف خیسِ گریهام آه ای اشک اندکی راهِ نـگاهم را نگیر
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
هزار شُکر چشمِ من پُر آب شد حسین جان دلـم برایِ داغِ تو مُـذاب شد حسین جان سحاب رحمتی و ما به زیرِ بارش توأیم که بندگیِ ما از این سحاب شد حسینجان مرا به چشمِ مردمان بزرگ کردهای ولی صوابهای من چرا کباب شد حسینجان مرا به چشم مردمان بزرگ کردهای ولی چه کردهام که نام من خراب شد حسینجان چه خرجها نکردهام بخاطرِ ریا و عُجب چه کردهام که روضه هم حجاب شد حسینجان ببخش اگر به نامِ تو قمار کردهام به عمر و پای تو گـناهِ ما حـساب شد حسینجان ببخـش اگر حدیثِ تو کلام تو نخـواندهام اگرچه هرچه گفتهای کتاب شد حسینجان جهاد نفس را مگـو حساب خلق را مگو به قلب تو تَغـافُـلَم، عذاب شد حسینجان تو را به نام دین شیوخ، چه جاهلانه کشتهاند که کشتن امام هم صواب شد حسینجان وصیت شهید را نخواندهایم یک دو خط که این چنین مسیرِ تو به قاب شد حسینجان صلای حنجر تو راستی و مـردی است پـیامِ زیـنـبـین تو حجـاب شد حـسینجان به زیرِ ظلم و زور و زَر نمیروم که دیدهام مسـیرِ تو دلـیـلِ انقـلاب شـد حـسینجان بـرای مـعـرفت بـیا و نـیّـتـم درسـت کن که عاشق تو از خدا خطاب شد حسینجان
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
قــرار دل بـیقــرارم حــســیـن هـوای هـمـیـشه بـهـارم حـسین من و روضهات زندگی میکنیم تویی لحظه لحظه کنارم حسین
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
بر من بتاب و جان مرا غرق نور کن از مشـرق دلم به نگـاهی ظهـور کن چشم امید من به دوتا قطره اشک بود این چشمه خشک مانده، تو آن را نمور کن هرشب بساط ساز من آماده بوده است امشب بساط سوز مرا جفت و جور کن فـرزنـد هـیـأتـی مـرا زیـر پـرچـمـت از چشم شور مردم بیروضه دور کن مـا مُـردهایـم بیتـو و بیکـربـلای تو فکـری به حال مـردم اهل قـبـور کن کردی سفارش آن دو ملک را ولی حسین گاهی هم از کـنار مـزارم عـبور کن پـروندهام پُـر است از اعـمال بد ولی تو صفحههای نوکـریم را مـرور کن
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام ( آغاز ماه مُحرّم )
هر کس که روی عشق تو محکم حساب کرد درد جهـان غـمزده را کـم حساب کرد خوشبخت آنکه خـرج عـزاخانۀ تو را بر خـرج زندگـیـش مقـدم حساب کرد سعی و طواف دور ضریح تو را خدا بالاتـرین عـبـادت عـالـم حـسـاب کرد اشکی که با شنـیدن نامت چـکـیده شد آن را قـبـول تــوبـۀ آدم حـسـاب کـرد انـدازۀ پـر مـگـسی اشـک روضـه را در پای بـنده قـدر مـسـلّـم حـساب کرد رد شـد اجـر نـافـلـه از غــفـلـتـم ولـی آهی که پای روضه کشیدم حساب کرد از من گذشت فرصت یک شب هزار ماه قـدر مرا به مـاه مـحـرم حـسـاب کرد مـوی ســفــیـد و دیــدۀ بــارانـی مــرا هر کس که دید قوت مرا غم حساب کرد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام ( مناجات اول جلسه)
ای که عشقت شعلهور در جانِ ما، جانم حسین از ازل مهرِ تو در بنیانِ ما جانم حسین عطرِ جانبخشِ ضریحت بیقرارم کرده است کـربـلایت کـعـبۀ جانـانِ ما جـانم حسین خاک ایوانت دوای درد چشمانِ من است روضههایت ابرِ پُر باران ما جانم حسین پنجـرههای ضـریحِ تو ز دردم آشـناست صحن پاکت روضۀ رضوانِ ما جانم حسین اشکِ شبنم بر تنِ گلبرگِ عاشورا نوشت خونِ سرخت مشعلِ تابانِ ما جانم حسین هر کجا باشم نگاهم سمت و سوی کربلاست راهِ سبـزت تا ابد پیـمـانِ ما جانم حسین عشقِ تو یک عالمی را غرقِ مستی میکند روشن از رویت شبِ زندانِ ما جانم حسین با نگـاهِ نـافـذت دریـاب این درمـانده را مبـتـلایم ای شَهِ خـوبـانِ ما جـانم حسین دائماً ما را به گردِ شمعِ خود پروانه کن این تو و این خواهشِ چشمانِ ما جانم حسین آیههـای روشـنِ یاسـین و طـاهـایم تویی سورۀ فجری تو در قرآن ما جانم حسین ای تو آن حالِ خوش و آرامشِ دلهای ما بین تو حالِ بیسر و سامانِ ما جانم حسین زنـدگیِ با تو یـعـنی در مـسـیـرِ بـنـدگی ای که هم روحی و هم ریحانِ ماجانم حسین بیفـروغِ روی تو حاشا مرا عزّت مباد نـورِ توحـیدیِ تو عـرفانِ ما جانم حسین از ازل نام تو را بر جانمان حک کردهاند کـربـلایت آیت و برهـانِ ما جانم حسین تا که جسمت زیر و رو شد زیرِ نعلِ اسبها ریخت بر هم عالمِ امکانِ ما جانم حسین مأمنی جز کنجِ شش گوشه نداریم ای شَها! بشـنو اینک نالۀ هجـرانِ ما جانم حسین خشکیِ لبهای تو سرچشمۀ آبِ بقاست ای طبیب درد بیدرمـان ما جانم حسین تو هـمیشه میـزبانی چه شود با مـادرت یک شبِ جمعه شوی مهمانِ ما جانم حسین!
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیه السلام ( مناجات اول جلسه)
سرد و بیروحم ببین دنبال درمان آمدم سر به زیر و روسیاهم من پشیمان آمدم بند دنیا بـودم و عـقـبی فـرامـوشم شده دور مانـدم از تو با حال پریـشان آمدم این هوای نفس من دارد زمیـنم میزند دستگـیرم باش آقـا بـین خـوبـان آمـدم دور گـشتم با گـناهانم ز تو، اما کـنون دلشکـسته هستم و با چـشم گریان آمدم با گـناهـانـم دلـت را من زیـاد آزردهام یک نگاهی کن که حالا بهر جبران آمدم سائلی دربه درم دارم به لب ذکر رضا در میان روضهها با اذن سلـطان آمدم یادم آمد آن شـبیکه از دم باب الجـواد حاجـتـم را گـفـتم و تا پـای ایـوان آمدم گفتم آقا کربلا میخـواهم از دست شما چشم وا کردم حریم شاه عـطشان آمدم پُر شد از شمشیر و نیزه قتلگاه و خواهری میدوید و ناله میزد ای حسین جان آمدم
: امتیاز
|
غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام
شُهـرتِ ماست، مُـحـبّـانِ ابـاعـبدالله ریـزهخـواریم سَـرِ خـوانِ اباعـبدالله اشکِ ما از کَرمِ زینبِ او تأمین است تـا که هـسـتـیم پـریـشـانِ ابـاعـبدالله
: امتیاز
|
غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام
شـکـر خـدا گـدای حـسـیـنـیـم تـا ابـد دنـبـال روضـههای حـسـیـنـیم تا ابـد جان تازه میکنیم به هر یا حسین جان دیــوانـۀ نـوای حــسـیــنـیــم تــا ابــد
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه السلام ( مناجات اول جلسه)
ای آنکه نامت موجب شیدایی جبریل شد شبنم ز داغت رفته رفته جان گرفت و نیل شد اندازۀ عرش خدا، رفعت گرفت این خانهها روی زمین وقتی برایت روضهای تشکیل شد بی تو وجود واژۀ ایمان تماماً نقص داشت بین لهـوف تو اصول دین ما تکـمیل شد شرمنده باشد محتشم، چون واژهای در خور نداشت با بارگاه قـدس اگر بزم عـزا تمثـیل شد شرمندهام که اشکهایم مرهم زخم تو نیست شرمنده زهرا شود آن روضه که تعطیل شد درد ودوا یعنی غمت، دارالشفا یعنی دمت اعجاز عیسی با کمی از تربتت تأویل شد تو آیۀ نور علی نوری، به خاک افتادهای در زیر سم اسب ها از پیکرت تجلیل شد از زمزم چشمان خود هاجر کنارت اشک ریخت مرثیه خوانِ خشکی لبهای اسماعیل شد
: امتیاز
|
مدح و مناجات با سیدالشهدا علیه السلام ( مناجات اول جلسه)
ای فـیـض بیکـرانـۀ بیانـتهـا حـسین مشـق شب مـلائـکـه از ابـتدا حـسیـن دردانـۀ خـدایـی و ریـحان مـصـطـفی نور عـلـی و زادۀ خـیـر النـسا حـسین تو آشنـای هر چه غـریبی، ولی نبـود آقـا غـریبتـر ز تو ای آشـنـا حـسـین بایـد که پـا نـهـد به مـسـیـر گـدائیات آنکس که طالب است رود تا خدا حسین جـان بیتب تو سـمت مـداوا نمیرود ای بر تـمام درد دو عـالـم دوا حـسین در کـربلا نـوای لبم ذکر یا رضاست ذکـر لـبـم مـیـانۀ صحـن رضا حـسین گـردیـده زائـر حــرم عـرش کـبــریـا آنکس که زائر حرمت گشت یا حسین ای تو کریم و ابن کریم و اخ الکـریم بر دوش پاک تو عـلم مجـتـبی حسین مثل حسن تو هم به دلت داغ مادر است ای چون حسن غمینِ غم کوچهها حسین ای زخمی دوشنبه، به گودال رفتهای ای کـشـتۀ مـدیـنه و کـربـبـلا حـسـین از ما و از خدای تو بر پیکرت سلام صدها سـلام بر سر از تن جدا حسین جان ها فدای تو که فتادی ز روی اسب سر نیزه خوردهای تو ز بس بیهوا حسین
: امتیاز
|